naar Markus 4, 35-41
Stel je eens voor.
Je stapt in een bootje en vaart op zee.
Het is begin maart 2020.
Wuhan en Corona zijn ver weg.
Niks aan de hand, kop in het zand.
Je voelt je rustig. Er is geen wind. Het water is kalm.
Plots steekt er wind op.
Harder en harder blaast hij.
Golven worden hoger.
Je bootje deint op en neer.
13 maart, Lockdown
Eerste mensen sterven, scholen sluiten,
geen familiebezoek meer, online lessen,
thuiswerk,...
Het wordt teveel.
Je wordt bang.
De vader van je beste vriendin sterft.
De oma van een vriend.
De man van een collega.
Je bootje kantelt bijna.
Je roept om HULP!!!
En plots is Hij daar.
En zegt: 'Zwijg, wees stil!'
En de golven worden rustig.
De wind gaat liggen.
En zacht hoor je Zijn stem:
'Wees niet bang. Ik ben bij je!'
Sabine Maertens