Homilie Kerstmis: moet ik zwijgen? 25 december 2025

MOET IK VANDAAG ZWIJGEN?
MOET GIJ VANDAAG ZWIJGEN?
MOETEN WIJ VANDAAG ZWIJGEN?

moeten wij zwijgen
omdat we deze dag niet willen ontsieren
met klachten en kluchten
met zagen en zuchten

moeten wij zwijgen
omdat we deze dag evenmin vals willen opleuken
met de gekende maar ijle riedeltjes
dat alles goed komt, en zeker met kerst

moeten wij zwijgen
omdat we ons maatschappelijk aanzien
en onze effectieve macht tot verandering
niet zo veel hoger inschatten
dan die van een paar herders 2000 jaar geleden

moeten wij zwijgen
omdat we niet omgeven worden
door het stralende licht van de Heer
maar vooral door de nerveus flikkerende lampjes
van de kerstcommerce

moeten wij zwijgen
omdat we vanmorgen niet werden gewekt
door een dolenthousiaste engel met goed nieuws
- enfin dat denk ik toch
maar door het geluid van de wekker
van de kou
of door de zorgen die in uw hoofd rondwaren

moeten wij zwijgen
omdat deze stad en onze wereld
zo vaak laten zien
dat samenleven in dialoog en verstandhouding
niet evident is en
voortdurend onder vuur ligt

moeten wij zwijgen
omdat psychiaters, politici en professoren
steevast op de afspraak mogen zijn
om ter zake te komen

moeten wij zwijgen
omdat een pretentieuze pretparkbaas
geld over had voor een eigen tafel
- leve de tafels van vermenigvuldiging
roepen zijn reclameblokken

moeten wij zwijgen
omdat de sterren van de stemmingmakerij
zich de voorbije weken verdrongen
om stil te staan bij een brusselse kerststal
maar nauwelijks flonkerden bij de weergaloze betekenis
van een weerloos kind in een voederbak

moeten wij zwijgen
omdat we godbetert niet alleen op deze kerstdagen
ter kerke gaan maar ook op gewone zondagen
vasthouden aan kaarslicht en rituelen en elkaar

moeten wij zwijgen
omdat we een diepgewortelde traditie
niet cynisch of onverschillig overboord gooien
ondanks een kerkelijk instituut in diepe crisis en moreel verval

moeten wij zwijgen
omdat de geluidsnorm in publieke gelegenheden vastligt
op 85 decibel
en onrecht zo moeilijk sourdines verdraagt

moeten wij zwijgen
omdat we niet in staat zijn om een brusselse regering te fixen,
grondslapers op de straat of in onze gevangenissen een bed te
bieden, het klimaat verdomme écht aan te pakken

moeten wij zwijgen
omdat we ons onvermogen en schuldgevoel
proberen af te kopen met een financiële steekvlam voor de
warmste week of een lidkaart van natuurpunt

moeten wij zwijgen
omdat andermans grote eigen gelijk
altijd in koppen en hoofdletters schreeuwt
terwijl net de kleine lettertjes op de keerzijde
van die denkbeelden
van kapitaal belang zijn

moeten wij zwijgen
omdat razen, tieren, brullen
beter aan de wind of aan de zee wordt toegedicht

moeten wij zwijgen
omdat verlies en verdriet ons murw kregen en verslagen
en gemis ons vaak monddood maakt

moeten wij zwijgen
omdat de performante prompts
van de artificiële intelligentie
voortaan woordjes en preken kunnen produceren

moeten wij zwijgen
omdat zwijgers zich moreel superieur lijken te tonen
terwijl ze alleen hun ontoereikende taal maskeren

moeten wij zwijgen
zodat de stilte zich in onze hoofden kan nestelen
als hardnekkig oorsuizen
als een aanfluiting,
luid en ondraaglijk
(gelijk sommige kerstliederen in de winkelstraten)

moeten wij zwijgen
gelijk maria die de woorden in haar hart bewaarde
en er bleef over nadenken

Moeten wij zwijgen?
Of spreken?

Ik denk, Bijstanders, dat we er goed aan doen om de engel, de herder én de moeder Gods in ons te omarmen.
Heuglijk nieuws hoeft ge niet voor u te houden.
Laat u verdorie maar raken door al die kleine en grote vormen van goddelijke menswording die zich in de plooien van het leven voltrekken. Heb er oog en oor voor, ondanks uw kopzorgen. Spreek over de dingen die iets met u doen. Vertel, want vertellen verbindt en inspireert mensen. Dat is wat de herders in het kerstverhaal illustreren. Waar het hart van vol is, loopt de mond van over.

In het begin was het woord. Met dat zinnetje start de proloog van het Johannesevangelie, en het is volgens de liturgische kalender ook de aanvang van de evangelielezing op kerstdag. Alleen zeggen noch Johannes, noch de liturgische kalender dat ge dat woord moet uitspreken.

Want soms is het inderdaad ook goed om gelijk Maria niet te hard van stapel te lopen. Er zijn momenten waarop de lieve vrede gebaat is met mensen die wijselijk hun mond kunnen houden. Die bereid zijn eerst te luísteren vooraleer zelf hun gedacht te geven.

Moeten wij zwijgen?
Of spreken?

Ge moet datgene doen dat vrede op uw stukske aarde mogelijk maakt. Soms is dat spreken. Roepen zelfs. En soms is dat luisteren en zwijgen. Moge het licht van deze kerstdagen u helpen om te onderscheiden wat nodig is.

In den beginne was het woord. Ingeslikt of uitgeschreeuwd. Zolang het maar bij God is, zegt Johannes. Zolang het maar goddelijk is. Van die goddelijke woorden wens ik u. Die u én anderen meer mens maken.


Vredeswens

Moeten wij zwijgen?
Omdat onze rode lijnen de conflicten in de wereld geen halt wisten toe te roepen?
Moeten wij zwijgen?
Omdat we natuurlijk zelf gevangen zitten in onze eigen krappe referentiekaders?
Moeten wij zwijgen?
Omdat onze koning gisteren al een warme kerstboodschap heeft gebracht?
Moeten wij zwijgen?
Neen begot, ge moet elkaar de onschuld van een pasgeboren kind toewensen. Ontroering. Zorgzame aandacht. En vooral de vrede van kerst!
Spreek en omhels.
De vrede van de pasgeboren én verrezen Heer zij met u

Goedele Miseur