Zand 11 december 2021

Een handvol zand
uit het land van de zon
Rwanda, jouw moederland.

Laat het jou toedekken
nu kilte niet meer doden kan
hardheid niet meer verstijft
en onbegrip geen vat meer heeft.

Een handvol zand -
laat het jou toedekken
en warmte geven
die mensen je hebben ontzegd.

Het moge je tot zegen zijn
op weg naar Hem die je zal omarmen
en zeggen: hier ben je welkom,
jij, mooie Rwandese.

Vergeef wat je werd aangedaan
hier in dit westerse land.
Met wat korrels genocide-zand
omhels ik jou, vrouw van de zon:
'Louise'
- jij, mijn zuster -
met deze groet, voorgoed
à Dieu!


Caritas Van Houdt

Op de dag dat zij begraven werd (19-20 november 2018) op een kerkhof in Brussel nadat ze - dood door de koude - 'gevonden' werd op de Varkensmarkt aldaar. Johnny De Mot heeft haar begraven met zand dat ik meebracht uit Rwanda. Zij heette: Louise.



Onderstaand artikel verscheen in Het Nieuwsblad op 16 oktober 2021.



De droom van pastoor Johnny: van elke plek op aarde een potje grond

Priester Johnny De Mot (66) wil van zijn aarde-verzameling een openbare grondbibliotheek maken. Voor wie begraven wil worden in een stukje Syrië, of zelfs Heist-aan-Zee.

Iran. Palestina. Vesuvius vulkaan. Gebombardeerd huis Syrië. De etiketten op de potten en flessen in de pastorij van Johnny De Mot spreken boekdelen. De vele vakken van de populairste Ikea-kast staan vol met stalen die De Mot verzamelde. Sinds jaar en dag is hij een Brusselse stadsherder voor vluchtelingen, sans-papiers en andere ontheemden. Die soms in België overlijden en hier begraven worden. Met een stukje grond van hun moederland. Voor moslims geen noodzaak, maar ook hun familie kan er desgewenst op rekenen.

"Aan mensen die op reis gaan, vraag ik soms om wat grond mee te brengen", zegt De Mot. "Soms is het moeilijk om veel grond te verzamelen. (wijst naar de plastic fles met brokjes uit Syrië) Komt uit Homs, een stad die kapotgebombardeerd werd. Maar het is toch íéts van de moedergrond."



De Mot begon met z'n grondbibliotheek in 2015. "Ik stond op een kerkhof in Brussel voor een begrafenis van een Rwandese vrouw. Het was koud en regenachtig. Alles waar die vrouw níét voor stond. Toen heb ik het idee opgevat om tenminste wat grond van het moederland mee te geven in het graf. Omdat het geapprecieerd werd, ben ik het blijven doen. Voor moslims die niet terug kunnen naar hun land van herkomst, maar evengoed voor een oude vrouw uit Brussel die naar eigen zeggen haar gelukkigste jaren in Heist-aan-Zee beleefde. Voor haar verzamelden we toen wat zand. Kijk, ik ben uiteindelijk ook maar een boerenzoon uit het Pajottenland. Voor boeren is grond ook heilig. En in de Bijbel vind je het ook terug: Tot stof en as zult gij wederkeren. Wij zijn allen geboetseerd uit grond. Het is niet iets van één religie."

De Mot wil van z'n verzameling graag een openbare bibliotheek maken, waar mensen terechtkunnen. "Maar dat kan ik momenteel niet alleen," zegt hij. Een interreligieuze werkgroep zou hulp kunnen bieden. En er is ook nog een praktisch probleem: de collectie groeit, maar door corona niet snel genoeg. "Als er mensen zijn die vanop een verre en misschien schijnbaar evidente plek zoals de VS wat grond kunnen meebrengen, mogen ze mij zeker contacteren."