Je bent de kortste in de maandenrij
met koude, donkere dagen
maar warm in verlangen
naar licht en leven.

Stille wachter
op Simeons belofte
om te omarmen
het Lichtmiswoord.

Ingetogen hoorder
naar de stem van de Vrouw
bij het kind aan de grot
begin van eindeloze pelgrimstochten.

En halverwege hou je halt
om de liefde tijd te geven
want mensen kunnen niet zonder.

Je sprokkelt de kalenderdagen
met wintergeduld
en leert dat wachten wordt beloond.

Traag rijpt het graan
onder een deken van hoop
geloof zal ooit de vruchten plukken.
Straks wordt het zomer
fluistert de hazelaar.


Caritas Van Houdt