'Ik ben bereid om u te vergeven. Om u de hand te reiken. Zie het als hulp die ik u aanbied om aan uzelf te werken. Het zal dat zijn of rotten in de cel.' In de assisenzaal was het muisstil toen ex-basketter Sébastien Bellin (44) zijn boodschap van liefde en vergeving bracht.
Veel slachtoffers van de aanslagen van 22/3 - waarschijnlijk de grote meerderheid - zijn er zeven jaar later nog altijd niet bovenop. Omdat het verlies van een naaste te zwaar is om te dragen, omdat het trauma te erg is of omdat hun lichaam simpelweg te zwaar beschadigd is door de bommen. Maar er zijn ook uitzonderingen, die ergens diep in zichzelf de kracht hebben gevonden om op een andere manier door te gaan.
Oorlogsscènes
Ex-basketinternational Sébastien Bellin wil zichzelf niet meer als slachtoffer zien, weigert ook nog zo aangesproken te worden en noemt zichzelf consequent een overlever. Nochtans was ook hij er heel slecht aan toe. Hij vluchtte op 22 maart weg na de eerste ontploffing, maar werd getroffen door de tweede bom. Hij raakte gewond aan zijn heup en aan het linkerbeen, en lag daarna weken in coma.
'Ik voel vandaag niets meer in mijn linkerbeen. De hele tijd moet ik in beweging blijven, anders krimpt mijn been door atrofie. Er is geen goede bloedcirculatie meer. Ooit was ik een professionele atleet met een carrière op het hoogste niveau. Van de ene dag op de andere was ik gehandicapt.'
'Oorlogsscènes' noemt Belllin wat hij toen heeft gezien in de luchthaven. 'Maar ik had geluk dat ik toen omringd was door hulpverleners die op een moment van pure wreedheid kozen voor liefde, menselijkheid en compassie. In de ambulance was ik dicht bij de dood. De hulpverlener bleef me in mijn gezicht slaan om me wakker te houden. Ik was de hele tijd omringd door de juiste mensen die mijn leven hebben gered. Ik dank God voor het Belgische zorgsysteem.'
Hulpeloze reus
Bellin was de eerste getuige die met een glimlach de assisenzaal binnenstapte. Nergens bang voor, niet onder de indruk. Drie foto's liet hij tijdens de getuigenis in de assisenzaal projecteren. Eén van zichzelf in volle actie tijdens een basketwedstrijd van de Belgian Lions. 'Op die foto ben ik heel fier. Ze toont mijn overgave, mijn teamgeest.' Daarna was er de verschrikkelijke foto van de hulpeloze reus die hij was toen hij met geknakte benen op de vloer van de inkomhal van de luchthaven lag.
Bij de derde foto barstte Bellin in tranen uit en bleef het minutenlang stil in de zaal. De foto toont hoe zijn twee dochters - toen 3 en 7 jaar - hem in zijn rolstoel door de gang van het ziekenhuis duwen. 'Het was voor hen heel moeilijk om me zo te zien. Door hen ben ik er vandaag nog. Met liefde kun je alles overwinnen. Ook dertien operaties.'
'Ik vergeef jullie. Ik sluit mij af van de gruwel waarvan jullie beschuldigd worden. Ik wil me afsluiten van de haat. Jullie missie is mislukt. Door te proberen me te vernietigen, hebben jullie van mij net een beter mens gemaakt, vol tolerantie en openheid. Om echt te genezen van de wreedheid die jullie hebben aangericht, wil ik jullie vergeven. Er is geen plaats meer in mij voor haat en wraak. Ik maak de keuze om die plaats te geven aan liefde en tolerantie.'
Daarna verliet Sébastien Bellin de rechtszaal. Opnieuw met een lach op zijn lippen. De zeven beschuldigden in de box zwegen.
Bron: De Standaard, 10 maart 2023