Beste vrienden
De tijd die we nu beleven lijkt echt op een tocht door de woestijn, er schijnt geen einde te komen, aan de epidemie noch aan het aantal stervenden.
Elke dag meer doden in de zorgcentra... Midden in de woestijn, daar zie je de horizon niet, geen einder... Het eindpunt niet in zicht...
Geen reden om te vieren dit jaar, geen Paasfeest.
En toch hebben we zaterdagnacht het vuur gezegend en de Paaskaars ontstoken. Samen met zes andere bewoners van Le Relais de Ghoy, onze opvangboerderij. Reeds een klein Pinkster gebeuren: met Soedan en Algerije, Italië en Marokko, Syrië en Lessines, en natuurlijk Brussel. Morgen breng ik de Paaskaars mee naar Brussel, dan zal ze blijven branden in de Bijstandskerk, nog altijd open.
Is het louter ritueel, traditie, gewoonte. Veel halleluja is er niet bij geweest.
En toch. Ik moest aan de gasten uitleggen waarom we vuur hebben gemaakt... Eigenlijk makkelijk... Samen hout verzamelen, vuur aansteken, opstoken, gezellig. Na de warme zaterdag in de koude nacht. Bij elkaar rond een vuur ons verwarmen. Pikdonker rond ons en dan dat heerlijk vuur, LICHT.
Elkaar kunnen ZIEN en HOREN. En dan de grote kaars, voor onze Brusselse gemeenschappen Finis Terrae, Begijnhof en Goede Bijstand. Geen versiering dit jaar, wit gewoon wit. Niet dat we met een wit en onbeschreven blad kunnen beginnen, de woestijntocht heeft slachtoffers geëist, teveel. Neen, we waren niet goed voorbereid op deze veertigdagen quarantaine. China was veraf, ons zou dit niet gebeuren. Wij toch niet, wij het beschaafde Europa, alles geregeld, alles in de hand.
Alles...?
In de liturgie van Pasen lezen we uit het boek Eerste Bijbelboek: Genesis, in vertaling 'In Het Begin'. We kennen de scheppingsverhalen, de krachten die de wereld en de mensen worden gegeven om te leven. Om goed te doen, om solidair te zijn. De krachten in ons om samen in verzet te gaan, ook tegen een onzichtbaar virus. Dikwijls om ALLEEN in quarantaine te blijven in dienst voor de anderen en onszelf, isoleren om te leven en leven te geven.
Verdomd moeilijk, heel moeilijk.
Wij zijn telkens weer Genesis, het begin van nieuwe keuzes... We vermoeden het begin maar kennen het einde niet... Ook ons einde niet.
De tweede reeks lezingen in de Paaswake komt uit het Bijbelse vluchtelingen boek: Exodus.
Dat kennen onze vuurmakers in Ghoy maar al te goed... Oorlog in Soedan, de bommen in Aleppo, de armoede van Marokko, een blijvend getekend Algerije met zijn honderdduizenden doden. Ook de Brusselse Exodus van pleeggezinnen en onthaalhuizen, de straat en de asielen. Het dolen in Mongolië en het blijven verwarde dolen in België. Dit is de hedendaagse Exodus... Soms opgejaagd, op zoek naar brood of manna, naar papieren maar vooral naar een thuis en een toekomst.
In de volgende lezingen serie komen de profeten aan het woord... De zieners van de tijd. Zij die tegen de stroom ingaan... Voor kleinen en groten. Zij die al jaren opkomen voor een ander bejaardenbeleid met respect en waardigheid. Wonen in een woonzorgcentrum is meer dan goede voeding en hygiëne. Er is nood aan inburgering van de vierde leeftijd. Inburgering ja, niet aan de rand of uit het midden van onze samenleving, maar in het centrum horen zij thuis, die voor onze welvaart en ons welzijn hebben gezorgd. Onze toekomst is zorg dragen voor ons verleden, onze geschiedenis.
Daarom mogen we de lessen trekken om wat de woonzorgcentra overkomt, en dus ons allen overkomt.
Als het verdriet wat is geluwd en de pijn leefbaar moeten we komen tot andere fundamentele keuzes. Het zorgpersoneel, families en de bewoners zelf moeten beleid kunnen aansturen.
Tenslotte gaat de apostel Paulus het Jezus evangelie vooraf met die ene oproep en conclusie: word een nieuwe mens, sterf aan de oude.
Sterven aan onze wanhoop en aan onze woede. Sterven aan de oude wetmatigheden. Ik weet, overal zal gezegd worden: wie gaat dat betalen... Hoe komen we dit ecologisch te boven. Mijn vraag is fundamenteler: welke economie en voor wie. Kiezen we voor een wereld voor allen of een wereld voor enkelen die het zich kunnen verloven.
Tenslotte komt de evangelielezing uit Matheus.
Vrouwen zijn op weg om hun dode te betreuren, willen bij zijn graf staan... Terugdenken aan wat is geweest... Geweest... Verleden tijd...
Hoe lang hebben die vrouwen daar gestaan. In het evangelie gebeurt het direct, hoe ze geloven in Zijn verrijzenis.
Daar geloof ik niets van, misschien hebben ze daar dagen, maanden, jaren gestaan... In hun droefheid, in hun rouw. En dan, onvermoed maar niet te bedwingen is het gegroeid... Het is niet voor niets geweest... De keuze van Jezus voor armen, zieken, uitgestotenen... Ze hebben het overgenomen, gedaan... Brood gebroken en beker gedronken met anderen.
In de Evangelie perikopen staat vooral: 'Ze waren ontzet, angstig en opgetogen en vol vreugde' en gingen het haastig aan zijn leerlingen vertellen.
En dat is ook mijn Paas en Verrijzenis ervaring nu
Ontzet
Omdat onze broeder Willy gestorven is zonder dat wij erbij konden zijn
Omdat zo velen gestorven zijn zonder hun kinderen kleinkinderen of geliefden
Omdat de de thuislozen nu nog meer loozer en lozer zijn
Omdat donderdag het jonge Gambiaanse meisje weg moest uit het ziekenhuis,
Op de straat... ook al was haar baby vorige week bij de geboorte gestorven
Omdat ik niet kan delen en vieren in onze gemeenschappen het lief en het leed
Omdat ik de affectie mis van de vrienden zoenen en begroetingen, de omarming en de knipogen
Vreugde
Om de ongelooflijke zorg en keuze van zoveel zorg personeel Damiaan waardig
Om het handgeklap en het klokken gelui om 20u00.
Om de vrienden die genezen, na veel pijn en lange weken
Om de steun en de trouw, via site Goede Bijstand met foto en teksten
Om het verbond, niet te zien maar wel te voelen tot diep in merg en been
In hart en ziel
Zusters en broeders
Dit is een tijd om te kiezen
Te kiezen waar het echt op aankomt
En wat telt en het leven het Leven waard maakt.
En alleen kan ik het niet
Alleen rond het vuur is niet dat
Alleen het Licht zien is nog niet zien
Alleen het goede horen is nog niet luisteren
Daarom dank om en met jullie allen
Want jullie zijn Het Pasen
In jullie leeft Jezus de Verrezene
Dus toch een stille halleluja
Zegen onze Witte Donderdag
Zegen onze Goede Vrijdag
Zegen onze Stille Zaterdag
Zegen onze Paasverrijzenis
Johnny